Het Publipart-dossier haalde pas dit weekend de pers en kostte zaterdag al de kop van de Gentse SP.A-schepen en lijsttrekker Tom Balthazar. Het is een zeer complex dossier (Wie snapt iets van intercommunales?), maar wij trachten voor u helderheid te brengen.

1. Wat is Publipart?

Publipart is een naamloze vennootschap die gegroeid is uit een intercommunale. Een intercommunale is een overheidsorgaan waarin gemeenten samenwerken rond gedeelde belangen. In het geval van Publipart is dat energie. De bestuurders worden door gemeenten afgevaardigd en zo bestaat Publipart uit een allegaartje van mensen uit de politieke en zakelijke wereld.

Rond Publipart hangt een waas van onduidelijkheid. Zo is het niet duidelijk waarin de naamloze vennootschap precies belegt. Er gaan wel geruchten dat er (overheids)geld naar fondsen zou gaan die onder andere in chemische wapens beleggen. Publipart zou ook 2 miljoen euro verloren hebben aan de zaak-Optima.

Net als in het Waalse Publifin-schandaal zijn ook hier de vergoedingen voor de bestuurders erg omstreden. De 17 bestuurders van Publipart kregen in 2015 alles samen zo'n 360.000 euro, ongeveer 19.000 euro per bestuurder dus. Nochtans bestaan er in Vlaanderen duidelijke regels over de vergoedingen in intercommunales, maar Publipart viel daar buiten.

Publipart heeft overigens banden met Publifin. Publipart is voor 65 procent in handen van Publilec, een andere holding van intercommunale oorsprong. Publilec is dan weer voor bijna 60 procent in handen van Publifin.

2. Wat is nu het (structurele) probleem?

Simpelweg: het bestaan van intercommunales. Het is absoluut nuttig dat gemeenten samenkomen om efficiënter samen te werken op vlak van afvalinzameling, nutsvoorzieningen en sociale huisvesting, maar waarom moet dit gebeuren aan de hand van schimmige constructies met riante vergoedingen?

Libertairen geloven in een beperkte overheid, waarbij (het beetje) macht zo lokaal mogelijk ligt.

3. Wat is de (Libertaire) oplossing?

Er is geen enkele reden waarom de relevante schepenen van de samenwerkende gemeenten niet gewoon enkele keren per jaar kunnen samenkomen om de samenwerking te coördineren, zonder intercommunale structuren of vergoedingen. Dit moet gewoon een verantwoordelijkheid zijn van de lokale schepen.

Met andere woorden: Net zoals de schepen van mobiliteit geen vergoeding hoeft te ontvangen wanneer hij/zij een nieuw verkeersbord zet, zo ook hoeft de schepen van sociale huisvesting, afval of energie geen extra vergoeding wanneer hij/zij besluit samen te werken met andere gemeenten.

De voordelen zijn overduidelijk:

1. De samenwerking tussen gemeenten gebeurt aan een fractie van de huidige kostprijs

2. Veel meer transparantie waardoor de kiezer op een zeer makkelijke manier oneerlijk gedrag electoraal kan afstraffen. De burgemeester zal er dan ook alles aan doen om ethisch gedrag af te dwingen.

Libertairen geloven in een beperkte overheid, waarbij (het beetje) macht zo lokaal mogelijk ligt. Je zal waarschijnlijk niet in je auto springen om Premier Michel te confronteren als jou iets niet bevalt. Maar wanneer je de burgemeester ziet in je lokale supermarkt of op café zal je misschien wat meer geneigd zijn de confrontatie aan te gaan. Een burgemeester wil koste wat kost steeds herverkozen worden. En wanneer hij continu in z'n omgeving wordt aangesproken, zal hij er alles aan doen om te doen wat de kiezer van hem verwacht. Hoe lokaler de macht, hoe democratischer het land!

Samen werken aan een #LibertairVrijVlaanderen

#Publipart #Intercommunale #Graaicultuur #Optima